ουλαμηδόν

επίρρ. κατά ουλαμούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ουλαμός + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. βαθμ-ηδόν). Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].